1. Carolien: intro.

2. Film 1: Film ''Du bist nicht allein''.



3. Samantha: Hochhausen.

4. Film 2: Fotoreeks Marzahn.



5. Carolien: Woningenplan.

6. Film 3: overzicht.



7. Samantha: Mening.

Hallo allemaal!!!
Wij zijn Samantha van den Berg en Carolien van Eibergen uit het examenjaar van HAVO 5.

Voor ons profielwerkstuk hebben wij het vak Duits gekozen waarbij we als opdracht kregen een blog te maken. Op deze Blog houden we de activiteiten en gebeurtenissen bij die in de profielwerkweek in Berlijn hebben plaatsgevonden.
Ons onderwerp voor het blog is Marzahn. Meer informatie over ons onderwerp is te lezen op deze site. Wij wensen jullie veel leesplezier!!

We hebben genoten van de tijd in Berlijn: de gezelligheid, de uitstapjes, de musea, de etentjes, alle informatie en er zijn heel veel dingen die we geleerd hebben van deze week in Berlijn.
Voor ons gevoel hebben we een 'stukje Berlijn geproefd' en het was heel erg leuk om een week door te brengen met mensen die een andere taal spreken.
Achteraf kunnen we ook zeggen dat we veel geleerd hebben door de ervaringen die we opgedaan hebben in Berlijn wat betreft communiceren. Het viel ons bijvoorbeeld heel erg mee om een rondleiding te volgen met een Duitse gids. Je weet meer dan je soms denkt .We zijn hierdoor wat zelfverzekerder geworden met praten in het Duits.

Eigenlijk voelde het ook niet als een week school. Of als een opdracht voor school. De sfeer was goed, we zijn niet verdwaald die ene keer toen we samen op pad moesten naar de wijk Marzahn, we hebben lekker gegeten in Berlijn en de jeugdherberg waar we 's nachts sliepen was gezellig. In de bus en in de metro was het af en toe krapjes en de drukte gaf ons ook een heel 'stads' gevoel.
Kortom: wij hebben een hele leuke en leerzame tijd gehad in Berlijn.

Marzahn is een stadsdeel van Berlijn, een deel van het district Marzahn-Hellersdorf. Het stadsdeel, dat van 1979 tot 2001 een zelfstandig district vormde, omvat het grootste nieuwbouwgebied in de voormalige DDR en telt ongeveer 100.000 inwoners. Samen met Hohenschönhausen en Hellersdorf vormt Marzahn Plattenbau-nieuwbouwwijken in het noordoosten van de Duitse hoofdstad. Tot in de zeventiger jaren van de twintigste eeuw was Marzahn niet veel meer dan een dorp, hoewel het al sinds 1920 tot Groot-Berlijn behoort. De oude dorpskern is behouden en geïntegreerd in het centrum van het nieuwe stadsdeel.

De naam Marzahn is waarschijnlijk van Slavische herkomst. Mogelijk stamt de naam van het woord more ("zee") of marcana, wat in het Polabisch "dras" betekent. Door overstromingen van het riviertje de Wuhle ontstonden regelmatig moerassen in de omgeving van Marzahn.

Het dorp Marzahn

In 1300 werd Marzahn, onder de naam Morczane, voor het eerst vermeld in een oorkonde van markgraaf Albrecht III. Het gaat om een oorkonde die bevestigt dat de nonnen van het klooster Friedland grond in het dorp bezitten. Het dorp had meer dan 52 Hoeven grond, waarvan de priester vier, de kerk en de nonnen drie en de rest was in handen van John Wulkow, hij was landheer.
Ongeveer honderd jaar later, het begin van (1412) de 15e eeuw is Marzahn in bezit van de familie Von Linenberg, wat blijft tot aan het einde van de 16e eeuw.

In 1539 bereikte de reformatie Marzahn en ging het dorp kerkelijk onder Biesdorf vallen, maar vanaf ongeveer 1600 viel het onder Friedrichsfelde. De Dertigjarige Oorlog zorgde in de 17e eeuw voor leegloop van het dorp. In 1652 telde Marzahn nog slechts vijf keuterboeren; hereboeren waren er niet meer. Vijf jaar later kwam het dorp in bezit van keurvorst Frederik Willem. De Brandenburgse keurvorsten zouden tot 1872 eigenaar van Marzahn blijven.

In 1874 werd Marzahn een zelfstandige plattelandsgemeente binnen het district Niederbarnim en vonden voor het eerst gemeenteraadsverkiezingen plaats. Enkele jaren eerder was naar een ontwerp van Friedrich August Stüler een nieuwe dorpskerk gebouwd, die in 1871 geopend werd. In 1898 kwam de Wriezener Bahn in gebruik en kreeg Marzahn een aansluiting op het spoor. Gas- en waterleiding werd aangelegd in het dorp, in 1904 en in 1920 volgde het lichtnet.

Op 1 oktober 1920 was Marzahn één van de 59 plattelandsgemeenten die bij Groot-Berlijn gevoegd werd en ging behoren tot het stadsdistrict Lichtenberg. Marzahn telde op dat moment 750 inwoners, drie keer zoveel als aan het begin van de 19e eeuw.

Na de Tweede Wereldoorlog was Marzahn in de Sovjet-Russische bezettingszone komen te liggen, waardoor het in 1949 onderdeel werd van Oost-Berlijn, de hoofdstad van de Duitse Democratische Republiek. In 1953 stichtte men op het grondgebied van Marzahn de eerste collectieve boerderij (Landwirtschaftliche Produktionsgenossenschaft) in Berlijn, met de naam "Neue Ordnung".





De geschiedenis van Marzahn als grootschalige woningbouwlocatie begint in de zeventiger jaren. Op het achtste partijcongres van de SED besloot men de "huisvestingskwestie als sociaal probleem" op te lossen voor 1990. In de jaren die volgden werd hiertoe een plan uitgewerkt dat de bouw van ruim 200.000 nieuwe woningen in Oost-Berlijn voorzag.


Marzahn was de eerste Großsiedlung die in Oost-Berlijn werd gebouwd; later zouden Hohenschönhausen en Hellersdorf volgen. In 1977 kwamen in het zuiden van Marzahn de eerste hoogbouw en tot de tachtiger jaren werd er steeds verder naar het noorden gebouwd, zelfs tot over de stadsgrenzen in de Brandenburgse gemeente Ahrensfelde. In 1990 zou dit gebied alsnog toegevoegd worden aan Berlijn. Vanwege de ontwikkeling van het gebied besloot men van Marzahn (voorheen deel van Lichtenberg) een zelfstandig stadsdistrict te maken. Het district Marzahn, waartoe ook Biesdorf, Hellersdorf, Kaulsdorf en Mahlsdorf gingen behoren, werd ingesteld op 5 januari 1979. Zeven jaar later werd het Hellersdorfse deel van het district Marzahn afgesplitst; in 2001 zouden beide districten weer samengaan tot Marzahn-Hellersdorf.

Tijdens het bestuur van de nationaalsocialisten werden in Marzahn meerdere kampen voor dwangarbeiders gebouwd. In 1936 werd nabij het kerkhof ten westen van het dorp een kamp gebouwd waar zigeuners geïnterneerd werden. De meesten van hen werden vanaf 1943 naar concentratiekampen gebracht in Auschwitz of Bergen-Belsen, slechts weinig zigeuners zouden dit overleven. Machinebouwer Hasse & Wrede stichtte in 1942 een nieuwe fabriek op het grondgebied van Marzahn. Voor in de fabriek werkzame dwangarbeiders bouwde men twee kampen.

Op 21 april 1945 bereikte het Rode Leger Marzahn. Ruim een week later viel Berlijn.

Door de veranderde sociale omstandigheden kreeg het stadsdeel na de Wende te kampen met een aantal grootstedelijke problemen als criminaliteit en leegstand en werd het ooit als modelwijk bedoelde Marzahn steeds minder aantrekkelijk gevonden. Net als in vergelijkbare hoogbouwwijken in andere steden en landen besloot men daarom tot herstructurering en gedeeltelijke schaalverkleining. Zo werden in Ahrensfelde, het noordelijke deel van Marzahn, voorheen elf etages verlaagd tot maximaal zes verdiepingen. Bovendien werd het aantal verschillende woningtypen in deze Ahrensfelder Terrassen vergroot en gaven ze de gebouwen een speelser, kleurrijk uiterlijk.

De lokale politiek in Marzahn-Hellersdorf werd lange tijd geregeerd door de PDS (tegenwoordig Die Linke.), een partij die zijn machtsbasis in de voormalige DDR heeft.
Bij de verkiezingen voor de districtsraad van 2001 behaalde de PDS nog meer dan de helft van de stemmen; naast burgemeester Uwe Klett leverde de partij vier van de zes Stadträte. In 2006 was het aandeel van Die Linke. gedaald tot 38,2%. Het district wordt sindsdien bestuurd door een coalitie van Die Linke, SPD en CDU onder leiding van Linke-burgemeester Dagmar Pohle.

Marzahn wordt doorsneden door een aantal hoofdwegen, waaronder de Landsberger Allee, de Blumberger Damm en de Allee der Kosmonauten. De autoweg Märkische Allee, deel van Bundesstraße 158, vormt de westelijke randweg van het stadsdeel en verbindt Marzahn met de Berlijnse Ring.

Parallel aan de Märkische Allee verloopt S-Bahnlijn S7, die een snelle verbinding met het stadscentrum geeft. Deze lijn telt zes stations in Marzahn: Springpfuhl, Poelchaustraße, Marzahn, Raoul-Wallenberg-Straße, Mehrower Allee en Ahrensfelde; in het station van Ahrensfelde stoppen regionale treinen van de lijn Werneuchen - Berlin-Lichtenberg. Daarnaast zijn er in het stadsdeel nog een viertal tramlijnen, zowel naar de binnenstad als naar Hellersdorf.

 Brinkdorp Alt-Marzahn met dorpskerk, het districtsmuseum Marzahn-Hellersdorf (en een in 1994 herbouwde standerdmolen.
 Erholungspark Marzahn, een doorlopende -tuinbouwtentoonstelling (Gärten der Welt)
 Wuhletal, een landschapspark in het dal van de Wuhle
 Die Pyramide, een flatgebouw aan de Landsberger Allee waarin de grootste klok van Europa geïntegreerd is
 ORWOhaus, poppodium in een voormalig fabrieksgebouw
 Eastgate, het op twee na grootste winkelcentrum van Berlijn
 Het stadsdeel zelf, als monument van de stedenbouwkundige ambities van de DDR





Welke mensen werken/ wonen/ komen in Marzahn?

Wanneer wij in Marzahn waren aangekomen, gingen we op zoek naar mensen die een interview wouden afleggen.
Één van de vragen die wij aan de mensen stelden was: ‘’Welche Leute arbeiten/ wohnen/ kommen in Marzahn?’’ De antwoorden van de mensen die wij interviewden kwamen veel met elkaar overheen. Vele mensen zeiden: ‘’In Marzahn wonen vooral oudere mensen’’, dat heeft te maken met wanneer in de zeventiger jaren op het achtste partijcongres van de SED men besloot de "huisvestingskwestie als sociaal probleem" op te lossen voor 1990.
In de jaren die volgden werd hiertoe een plan uitgewerkt dat de bouw van ruim 200.000 nieuwe woningen in Oost-Berlijn voorzag. Marzahn was de eerste waar werd gebouwd. In 1977 kwamen in het zuiden van Marzahn de eerste hoogbouw en tot de tachtiger jaren werd er steeds verder naar het noorden gebouwd. En de mensen die tussen de jaren 1970- 1990 in Marzahn waren kwamen wonen, wonen er nu nog steeds.
De oudere mensen die wij interviewden vinden Marzahn lekker klein, knus, Marzahn is gezellig zoals het nu is. En de mensen die bij hun in de buurt wonen (vaak gewoon in dezelfde flat) zijn vaak van dezelfde leeftijdscategorie, waardoor ze regelmatig bij elkaar een kopje thee/ koffie gaan drinken.

Gezinnen met jonge kinderen wonen er haast niet, dat heeft te maken met dat er weinig speelgelegenheid is voor (jonge) kinderen. Marzahn is als plaats aangewezen om de woningnood op te lossen, waardoor er in Marzahn veel flats zijn gebouwd. Dit soort gebouwen zijn vaak niet ‘’kindvriendelijk’’. Ten eerste zijn dit soort woningen vaak te klein voor gezinnen met kinderen, ten tweede hebben ze geen achtertuin waar de kinderen in kunnen spelen. En ten derde als je kleine kinderen hebt en je woont een paar etages hoog kun je de kinderen niet alleen de trap af laten lopen als ze buiten willen spelen. Daarom is Marzahn niet aantrekkelijk voor gezinnen met jonge kinderen.

Tenslotte is Marzahn ook niet echt aantrekkelijk voor gezinnen met kinderen van middelbare leeftijd oftewel jongeren. Kinderen van die leeftijd houden van uitgaan, lekker winkelen, lekker een terrasje pakken, enz. In Marzahn kan je dat bijna niet. Daarom is Marzahn ook niet echt aantrekkelijk voor jongeren.

Wij hebben de opdracht gekregen om een film te kijken. Wij kregen de film ‘’Du bist nicht allein’’. Om het grote antwoord te vinden op de vraag welke link er was tussen de film en locatie, hebben we er een hele vrijdagmiddag voor gezeten.

Om jullie een idee te geven van hoe de film verliep, zullen we een samenvatting van de inhoud geven.

Meneer en mevrouw Moll zijn sinds jaren werkeloos. Meneer Moll was van beroep kunstschilder en mevrouw Moll slager. Als mevrouw Moll samen met haar zoon naar het uitzendbureau gaat om werk te zoeken, krijgt ze een baan aangeboden als bewaker (van sportzalen), het leven verandert van het paar. Ze krijgt een uniform en moet een (voorbereidings)cursus volgen, waar ze geen enkel probleem mee heeft. Meneer Moll houdt zich dan bezig met het beschilderen van het balkon als verassing voor zijn vrouw, omdat zij een nieuwe baan heeft. Naast de familie Moll gaat de Duitse-Russin Jewgenia Lehmann met haar vader en dochter Tonka samenwonen. Zoon Svenni Moll probeert met het meisje in contact te komen, maar zij negeert hem steeds.

Wanneer mevrouw Moll terug komt van het uitzendbureau en in de lift stapt, stapt er nog een mevrouw in, genaamd Jewgenia. Zij word de nieuwe buurvrouw van de familie Moll. De lift wordt volgepropt met verhuisspullen. Eindelijk thuis te zijn, verteld mevrouw Moll aan haar man het goede nieuws dat ze een baan heeft. 5 minuten later wanneer de deurbel gaat, staat Jewgenia voor de deur. Jewgenia verteld dat haar vader de sleutel van de deur heeft en haar appartement dus niet in kan.
Mevrouw Moll zegt tegen haar man dat hij haar even moet helpen. Hans pakt zijn gereedschap en opent voor haar de deur. Dit is het begin dat er iets gaan opbloeien tussen deze twee mensen.

Een nieuwe buurman van de familie Moll is Kurt Wellinek. De werkeloosheid had (de natuurkundige) Kurt aan de drank gezet en ten slotte tot scheiding van zijn echtgenote Sylvia geleid.
Door de scheiding van haar man moest ze weer werk zien te vinden, om haar zelf en haar kinderen te onderhouden. Sylvia was een oud-actrice die probeerde weer in het beroep terug te keren.
Wanneer ze die ook vind, spreekt ze teksten in voor een tekenfilm en een telefoonnummer voor een sexfilm.

Als Kurt zijn ex-vrouw opeens op het station ziet lopen, roept hij haar. Sylvia vraagt aan hem wat hij hier doet. En zegt dat hij hier woont. Maar Sylvia gelooft hem niet, want hij wou altijd in een groot centrum wonen, en geloof me dan moet je niet in Marzahn zijn. Hij geeft haar zijn adres en nodigt haar uit om een keer langs te komen. Maar zij wil het liever niet, zij wil afstand van hem nemen.

Jewgenia moet naar de Fritz Reuter Straße in Lichtenberg om daar haar huishoudelijke spullen te kopen voor haar nieuwe huis, maar aangezien zij hier net is komen wonen en geen idee is waar dat is. Zegt mevrouw Moll tegen Jewgenia dat haar man wel even mee gaat, want hij heeft tenslotte toch alle tijd. Als ze daar arriveren blijkt de winkel dicht te zitten en later in de middag pas weer open te gaan. Ze vragen zich af wat ze kunnen doen, wachten totdat de winkel weer open gaat of naar huis en de volgende dag weer terug komen. Ze besluiten voor optie twee te gaan. De volgende dag gaan ze weer terug en zoeken spullen voor in de woonkamer. Maar wat Jewgenia leuk vind is te duur en kan ze niet betalen. Ook heeft ze nog een wasmachine nodig. Hans legt uit welke ze het beste kan kopen, beter voor het milieu, grotere trommel zodat er meer was in kan, enz. Wanneer ze er één hebben gevonden kost deze €200,-. Jewgenia zegt tegen Hans dat de wasmachine te duur is en zich deze niet kan veroorloven. Hans besluit daarom dat ze de wasmachine van hem krijgt als welkomsgeschenk.
Wanneer ze weer bij het appartement zijn aangekomen, tillen ze met zijn drieen (Jewgenia, Kurt en Hans) de wasmachine naar het appartement van Jewgenia, en sluiten hem in de badkamer aan.

De volgende dag is een speciale dag voor mevrouw Moll, het is namelijk haar eerste werkdag. Wanneer die dag is aangebroken kleed ze zich om en begint met een cursus. Waar ze leert dat persoonlijkheid belangrijk is, omdat men denkt dat dat nutteloos werk is en daarom ook niet word gerespecteerd.
Hans en zijn zoon Svenni zijn samen thuis, en Svenni vraagt of hij met hem wil zwemmen. Maar zijn vader heeft geen zin, omdat hij dan naar chloor stinkt. En gaat dan naar de buren om daar het gereedschap op te halen.

Wanneer de cursus is afgelopen, loopt mevrouw Moll op straat en ziet de dochter van Jewgenia met een bord, waarop staat: ‘’Ik ben een russisch weeskind’’ om zo geld in te zamelen. Mevrouw Moll rent achter haar aan en krijgt haar te pakken. Ze brengt haar naar huis, en ziet dat haar man daar ook is. Hij houdt zich dan bezig met het beschilderen van het balkon.

Nadat het hele huis van Jewgenia opnieuw is ingericht en helemaal af is geeft ze een feest voor haar familie, vrienden en buren en Hans is natuurlijk ook uitgenodigd.
Hans kleedt zich op zijn mooist voor het feestje die Jewgenia geeft; hij trekt zijn mooiste pak aan, hij spuit veel aftershave op, haar netjes in model. De zoon van Hans vraagt zich af, waar zijn vader naar toe gaat. Hij had namelijk zijn vader op deze manier nog nooit gezien. Hij was dit helemaal niet gewend van zijn vader. Wanneer alle familieleden, vrienden en buren rond de tafel zitten, zingen de familieleden van Jewgenia een Russisch lied, wanneer dit lied was afgelopen zei één van de familieleden tegen Hans dat hij ook een lied moest gaan zingen. Hij zingt dan een stukje van het lied ‘’Du bist nicht Allein’’:

Du bist nicht allein
Wenn du träumst Heute Abend
Du bist nicht allein
Wenn du träumst von der Liebe

Es finden tausend junge Hertzen Heut' keine Ruhe
Es haben tausend Menschen Sehnsucht genau wie du
Oh, glaub mir

Du bist nicht allein
Wenn du träumst Heute Abend
Du bist nicht allein
Wenn du träumst von der Liebe

Mit meiner Sehnsucht, meinen Träumen bin ich bei dir
My darling, du bist nicht allein
Komm und träume mit mir

Als alle familieleden, vrienden en buren naar huis zijn gegaan. Staan na afloop van het feest Jewgenia en Hans met elkaar te knuffelen. Wanneer Hans het tijd vindt om naar zijn appartement te gaan, wilt hij Jewgenia een kus geven, maar Jewgenia ontwijkt hem. Jewgenia houdt het dan liever bij een handkus.

De volgende dag, als ze net hun bed zijn uitgekomen, ziet mevrouw Moll dat er post is binnengekomen. Tussen de post zit ook een rekeningafschrift. Als ze de envelop opent en bekijkt wat er allemaal is gestort en afgeschreven ziet ze dat er €200 van hun rekening is afgeschreven. Als mevrouw Moll aan haar man vraagt of hij er misschien iets van af weet, zegt hij dat hij een cursus Nederlands heeft gevolgd. (maar in werkelijkheid heeft hij een wasmachine voor Jewgenia gekocht, omdat hij verliefd op haar is) Om zeker te weten of hij niet liegt vraagt mevrouw Moll aan haar man of ze in het Nederlands ‘’goede dag’’ kan zeggen, hij zegt dan ‘’Skale dachchjen’’. En wat betekent dan ‘’Ik ben een schilder uit Duitsland’’, schilder was nog onbekend, maar ‘’ik’’ was ‘’menje’’……………..(Duitsland) ‘’van der Cherman Lande’’. En wat zal dan ‘’Ik hou van je’’ betekenen. ‘’Ik’’ was ‘’menje’’ ‘’hou van je’’ ‘’heintje. ‘’Menje heintje’’

Sylvia is bij de casting om audities te doen voor de rol ‘’Molly’’. Als voorbereiding had ze kussens onder haar kleding gestopt om dikker te lijken. Maar de schrijvers van het draaiboek hadden de rol verandert. En zochten nu een anorexia-patient.
Hans en Jewgenia staan bij het tankstation, en Hans zegt dat hij de kosten van de benzine betaald. Jewgenia wilt dat niet, en zegt dat hij alvast in de auto moet gaan zitten. Hij loopt richting de auto, maar ziet een vaas met rozen staan en besluit er één voor Jewgenia te kopen. Wanneer hij de roos aan Jewgenia geeft, zegt ze dat hij een goed man is, maar dit niet zo verder kan.

Gedurende moet ook mevrouw Moll inzien, dat haar werk eigenlijk helemaal geen nut heeft. Wanneer ze op haar terrein een man ziet lopen, vraagt ze aan hem wat hij aan het doen is en vraagt om zijn ID-Kaart. Want zij is ten slotte verantwoordelijk. Ze zegt tegen de man dat zij dit gebied moet bewaken. De man vraagt zich af of ze uberhaupt weet wat ze bewaakt. Hij geeft haar de sleutels om te laten zien wat ze bewaakt. Wanneer ze de deur opent ziet ze dat ze een lege tennishal bewaakt, oftewel lucht.

Sylvia bevestigt in de buurt kleine briefjes aan de lantaarns met de aankondiging dat haar ex-man kosteloos de buurt bijles geeft in wiskunde en natuurkunde. Kurt heeft zo weer een levensinhoud. En doet dus nu iets nuttigs in zijn leven.

Mevrouw Moll is terug van haar werk en praat gezellig tegen haar man en kind, maar krijgt geen reactie terug. Mevrouw Moll stelt dingen voor die ze die zag zouden kunnen doen. Maar Hans is in een brommerige bui en kijkt alleen maar televisie. Mevrouw Moll is het zat en gooit de televisie uit het raam. Hans is het ook zat, en gaat weg uit zijn appartement.
Wanneer mevrouw Moll om haar heen kijkt ziet ze dat haar rubber plant weg is. Ze heeft een sterk vermoeden dat de plant bij haar buurvrouw Jewgenia staat, omdat ze het gevoel heeft dat er iets speelt tussen haar man en Jewgenia. Ze gaat naar haar toe, en vraagt of zij suiker heeft. Ze loopt het appartement binnen en ziet inderdaad de rubber plant bij Jewgenia staan.

Wanneer Jewgenia het kapsel van mevrouw Moll in model föhnt, gaat de telefoon. Jewgenia denkt dat het de politie is en durft daarom niet op te nemen. Mevrouw Moll zegt dan tegen haar dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en dat ze het wel voor haar regelt. Als mevrouw Moll dan de telefoon opneemt komt ze erachter dat het haar eigen man is. Haar eigen man denkt op dat moment dat hij Jewgenia aan de andere kant van de lijn heeft. En zegt: ‘’Ik ga weg, ver weg. Ik ga naar Nederland. Ik had nooit gedacht dat er iemand zoals jij nog in mijn leven zal komen. Ik zal altijd van je houden.’’ Tenslotte zegt mevrouw Moll ‘’Ik zal ook altijd van jou houden.‘’ Hans hangt dan op en vertrekt met de trein naar Nederland om daar zijn leven verder te leiden.

Axel Prahl: Hans Moll. Hans Moll is getrouwd met mevrouw Moll en hebben samen een zoon, Svenni Moll. Hij wordt verliefd op Jewgenia Lehmann.
Hij is werkeloos en beschildert graag balkons.
Naarmate je verder aan het einde van de film komt, wordt het huwelijk van mevrouw en meneer Moll steeds slechter.
Verder is hij best lui, want hij kijkt bijna de hele dag televisie.
Katharina Thalbach: Mevrouw Moll. Mevrouw Moll is getrouwd met Hans Moll en hebben samen een zoon, Svenni Moll. Zij was eerst slager. En is toen werkeloos geworden. Ze krijgt weer een nieuwe baan, bewaker. Wat later een nutteloze baan blijkt. Ze houdt heel veel van haar gezin. Ze vindt het ook verschrikkelijk wanneer ze aan de telefoon te horen krijgt dat haar man meer voelt voor Jewgenia dan voor haar.
Katja Medvedeva: Jewgenia Lehmann. Jewgenia Lehmann is een vrouw die komt uit Rusland. Zij heeft een dochter, Tonka. Ze woont samen met haar dochter en haar vader in een appartement. Jewgenia is een rustige vrouw, die ook wel wat voelt voor Hans. Maar achter in haar hoofd weet ze dat hij een vrouw heeft, en hun huwelijk niet kapot wil maken.
Herbert Knaup: Kurt Wellinek. Kurt Wellinek was getrouwd met Sylvia Wellinek. Hij was een natuurkundige die door de werkeloosheid verslaafd was geworden aan de drank wat tenslotte had geleid tot de scheiding van zijn echtgenote Sylvia. Hij is de buurman van de familie Moll. Volgens mij voelt hij nog wel wat voor Sylvia.
Karoline Eichhorn: Sylvia Wellinek. Sylvia Wellinek was getrouwd met Kurt Wellinek. Sylvia is een oud-actrice, die weer probeert in het beroep terug te keren. In haar eerste baan die ze krijgt spreekt ze teksten in, onder andere voor tekenfilms.
De regisseur heeft veel verwachtingen van haar rol ‘’Molly’’ in de televisie serie. (dat bewijst dat ze een goede actrice is). Ze woont in een mooi huis. En ze heeft alles goed voor elkaar.
Mathieu Carrière: Regisseur. De regisseur zorgt ervoor dat Sylvia een andere baan krijgt. Dit personage komt niet veel voor in de film, dus kan ik er ook niet echt veel over vertellen.
Victor Choulman: Boris Lehmann. Boris Lehmann is de vader van Jewgenia. Ook dit personage komt heel weinig in de film voor, dus kan ik er ook niet veel over vertellen.
Leon Kessler: Svenni. Svenni is de zoon van mevrouw Moll en meneer Moll. Hij probeert in contact te komen met de dochter van Jewgenia, Tonka. Maar zij negeert hem. Svenni zwemt graag bij de Lido. (De Lido is een groot zwemparadijs)
Maria-Victoria Dragus: Tonka. Tonka is de dochter van Jewgenia. Ze is niet echt een braaf meisje, ze probeert geld in te zamelen door een bord om haar nek te hangen, met de tekst ''Ik ben een Russisch weeskind''. Ze wil geen contact maken met Svenni, want ze negeert hem steeds. Zij komt heel weinig in de film voor. Dus heel veel kom je niet over haar te weten.
Dominique Horwitz: Trainer. De trainer laat aan mevrouw Moll zien dat zij eigenlijk alleen maar een lege tennishal bewaakt. Verder kom je over hem niks te weten.

Onze grote vraag was: wat heeft de film nou te maken met Marzahn. Volgens ons, is dat in beide gebieden de omgeving erg troosteloos is. Wanneer wij in Marzahn waren zag het er armoedig uit, je zag overal om je heen flats staan. Een winkelcentrum, uitgaansmogelijkheden voor jongeren, terrasjes, café's, enz. hebben ze bijna niet. Marzahn is geen aantrekkelijke buurt. En in de film is het het precies hetzelfde, de omgeving is erg troosteloos. Er is geen aantrekkingskracht om daar te gaan wonen.

De motto van de film is: ''een leven / een wijk kan niet zo troosteloos zijn of er valt nog wel wat in en over te lachen”.

Kijk de film, want het is echt een aanrader.

Zo riep bij ons ook tijdens de film vragen op.
- Komt mevrouw Moll erachter dat haar man ‘’vreemd gaat’’?
- Komen Sylvia en Kurt misschien toch weer bij elkaar?
- Zullen meneer en mevrouw Moll altijd bij elkaar blijven?




Wie de film bekijkt komt daar achter!! Kijken dus.